ویژه نامه یک سالگی "بچه های ماه"

در کارگاه های نوجوانان ندا حیدری چه می گذرد؟(نیو جوان)

                                     

 مامان‌ها همیشه حال‌شان خوب نیست. حتی می‌‌شود که حالشان افتضاح باشد. به قول مامان شباهنگ، «امیدوارم درک کنی.»غم، دلتنگی، ترس، خشم، ابهام و ... احساس‌هایی هستند که شباهنگ نوجوان در آن‌ها غوطه‌ور است، حالا که مامانش نیست. در واقع حالا که مامانش نخواسته، باشد.
«مادرم زاغچه» که تمام شد و کتاب را بستم، نسبت به خودم کمی خشم داشتم. شباهنگ را با احساساتش تنها گذاشته بودم و کاری از دستم برنمی‌آمد. اما مگر داستان تنهایی ما آدم‌ها همین نیست؟
فرزانه رحمانی، در «مادرم زاغچه» داستان پرماجرا نساخته اما به‌خوبی به عواطف شخصیت‌هایش نزدیک شده و ما را هم نزدیک کرده. این ویژگی غالب، همان ویژگی‌ای است که خواندن داستان‌های نویسندگان زن را بر من واجب می‌کند. مخصوصا وقتی حالشان خوب نیست، مثل مامان شباهنگ. امیدوارم درک کنی.

منبع :کانال تلگرام ندا حیدری          https://t.me/TeenhoodwithNedaHeydari    

تولد هشت سالگی مجله قلک

       

مراسم جشن تولد هشت سالگی این ماهنامه با حضور مصطفی رحماندوست، فریدون عموزاده خلیلی، سیدغلامرضا کاظمی‌دینان، لاله جعفری، زهرا موسوی، زهرا شاهی، زهرا جلائی‌فر و اعضای تحریریه و همکاران این ماهنامه،در ساختمان تحریریه این نشریه برگزار شد.

 بهنام تقی‌پور مدیرمسئول این ماهنامه ،تهیه نسخه انگلیسی و همچنین افزایش تعداد صفحات نسخه فارسی آن  را از افتخارات بزرگ دانست  .

او گفت: با وجود شرایط اقتصادی متزلزل و همچنین شیوع ویروس کرونا با همت و پشتکار تمام اعضای تیم قلک علاوه بر حفظ و انتشار بدون وقفه آن توانستیم تیراژ آن را هم افزایش دهیم. همچنین با کمک خیرین فرهنگی آن را به دست تمامی بچه‌ها حتی در دورترین نقاط ایران برسانیم.

مصطفی رحماندوست شاعر، نویسنده و مترجم کتاب‌های کودک و نوجوان،اظهار کرد: می‌دانم حفظ یک نشریه چقدر سخت است و خوشحالم به عنوان کسی که در این سال‌ها در حوزه ادبیات کودک فعالیت کرده، امسال هشتمین سالگرد انتشار آن را در کنار هم جشن می‌گیریم.

در ادامه فریدون عموزاده خلیلی نویسنده،گفت: «قلک» نشریه‌ای برای گروه سنی خردسالان است که توسط یک نهاد خصوصی منتشر می‌شود و به تولید محتوا در حوزه اقتصاد و سبک زندگی می‌پردازد و همین عاملی است تا سختی کار هم بیشتر شود. جای بسی تقدیر دارد که در این شرایط اقتصادی جامعه، هنوز افرادی هستند که دغدغه دارند و سرمایه‌شان را به بخش‌های فرهنگی اختصاص می‌دهند.

سپس لاله جعفری نویسنده و مترجم کودک و نوجوان نیز در سخنان کوتاهی با اشاره به تعطیلی برخی از نشریات بیان کرد: در زمانه‌ای که متأسفانه شاهد تعطیل شدن جریانات خوب در جامعه هستیم، خوشبختانه اینجا جشنی برپا شده که حکایت از اتفاقی ارزشمند دارد و آن هم پایداری و موفقیت یک نشریه باکیفیت برای خردسالان است.

معصومه یزدانی، سردبیر ماهنامه قلک در بخش رونمایی از نسخه انگلیسی این نشریه بیان کرد: اگر ماهنامه قلک به این موقعیت رسیده به خاطر حضور تیمی است که تک‌تک بچه‌هایش با دغدغه بسیار فعالیت می‌کنند و این سرمایه بزرگی به حساب می‌آید.

سپس سیدغلامرضا کاظمی دینان از پیشکسوتان حوزه ارتباطات و روابط‌عمومی گفت: بچه‌ها دلیل لذت زندگی، شادی و سرزندگی برای بزرگترها به ویژه پدربزرگ مادربزرگ‌ها هستند. در مقابل ما هم وظایفی داریم و باید دنیای زیبایی برایشان بسازیم. نباید فکر کنیم کودک هستند و متوجه اتفاقات پیرامون خود نمی‌شوند بلکه آنها گاهی در برخی مسائل بسیار بیشتر از ما می‌فهمند و حتی راه حل ارائه می‌دهند.

وی افزود: بنا بر این باید به آنها بها داده و طرف مشورت خود قرار بدهیم. با این کار او می‌آموزد که چگونه باید به شیوه مؤثری ارتباط بگیرد و این چیزی است که در ماهنامه قلک به آن پرداخته می‌شود و سبک زندگی درستی را به کودکانمان می‌آموزد.

ماهنامه «قلک» اولین نشریه‌ای است که به صورت تخصصی توجه خود را به آموزش موضوع اقتصاد و مفاهیم اقتصادی و سواد مالی برای گروه سنی ۳ تا ۷ سال معطوف کرده و برای رسیدن به این مهم، گروهی از نویسندگان، تصویرسازان و متخصصان روانشناسی کودک و اقتصاددانان کودک فعالیت می‌کنند.

ماهنامه «قلک» اولین نشریه‌ای است که به صورت تخصصی توجه خود را به آموزش موضوع اقتصاد و مفاهیم اقتصادی و سواد مالی برای گروه سنی ۳ تا ۷ سال معطوف کرده و برای رسیدن به این مهم، گروهی از نویسندگان، تصویرسازان و متخصصان روانشناسی کودک و اقتصاددانان کودک فعالیت می‌کنند.

منبع خبر: سایت  خبرگزاری مهر

بیانیه انجمن صنفی نویسندگان کودک و نوجوان در انتقاد از تعطیلی نشریه‌ی دوچرخه

مخاطبان کودک ونوجوان را از داشتن رسانه محروم نکنیم!

         

انتقال ارزش‌های فرهنگی و اجتماعی به کودکان و نوجوانان گامی مهم ‌در راستای توسعه‌ی پایدار به‌شمار می‌آید. همچنین به رسمیت‌ شناختن کودکان و نوجوانان به‌عنوان شهروند و توجه کامل به حقوق شهروندی آنان از شاخص‌های بارز توسعه اجتماعی است. در این روند، انتشار نشریه‌های کودک و نوجوان می‌تواند در آگاهی‌بخشی به این گروه سنی نقشی مفید و مؤثر ایفا کند و آنان را در فرآیند توسعه سهیم نماید.
متأسفانه در سال‌های اخیر توش و توانِ نشریات ویژه‌ی کودک و نوجوان به‌تدریج تحلیل رفته، بی آن‌که واکنش دستگاه‌های مرتبط را برانگیزد.

پیامد این بی‌توجهی، تضعیف بیش از پیش نشریات کودک و نوجوان به‌طور عام، محدود شدن حوزه‌ی توزیع و مختل‌شدن نظم انتشار شماری از این نشریات و ارائه نشدن این نشریات در دکه‌های مطبوعاتی بود. عاملان این بی‌توجهی‌ها ابتدا گرانی کاغذ و هزینه‌های چاپ را بهانه می‌کردند.

به همین خاطر  دست‌اندرکاران نشریه‌های کودک ونوجوان حتی به انتشار نسخه‌ی الکترونیک تن دادند تا از تعطیلی کار جلوگیری کنند. ولی اتفاق‌های بعدی نشان داد که مشکلات این حوزه فراتر از  برخی کمبودهای مالی و گرانی کاغذ است. از جمله انتصاب مدیری کم‌تجربه در مجله‌های رشد و حذف سردبیران باتجربه‌ که جامعه‌ی مطبوعاتی کودک و نوجوان را شوکه کرد.
و در آخرین اتفاق، شاهد تعطیلی نشریه‌ی دوچرخه بودیم که در طول بیش از ٢١ سال توانسته بود ارتباطی پردامنه‌ با نوجوانان و خانواده‌ها ایجاد کند. نشریه‌ای که خاطره‌ی جمعی چند نسل از نوجوانان ایرانی محسوب می‌شود  و گنجینه‌ای فرهنگی در تاریخ مطبوعات کودک و نوجوان ایران به‌شمار می‌آید.

انجمن صنفی نویسندگان کودک و نوجوان، ضمن تأکید بر اهمیت تداوم انتشار نشریه‌های ویژه‌ی کودکان و نوجوانان،‌ خواستار پاسخگویی مسئولان فرهنگی در‌باره‌ی تصمیم‌های غیرکارشناسانه‌ در حذف سردبیران باتجربه و همین‌طور تعطیلی  این‌گونه نشریه‌هاست؛ و به‌طور جدی از دستگاه‌های مرتبط می‌خواهد که با مشورت گرفتن از کارشناسان باتجربه و دلسوز این حوزه، در تصمیم‌گیری و عزل‌ و نصب‌ها تأمل و تعقل ورزند و امکان دسترسی آسان کودکان و نوجوانان را به نشریه‌های ویژه‌ی آنان در جامعه و از جمله مدارس فراهم کنند.

خرداد ١۴٠١

برگرفته ازکانال نویسک(رسانه خبری انجمن نویسندگان کودک و نوجوان)https://t.me/nevisak
 

خداحافظی فریبا خانی با "دوچرخه ای ها"

                                                             

              دوچرخه و جناب بهار... فریبا خانی                                                                                           

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           

این تصویر زیبا، عکس پاهای بهار اســت. کاری از«ماشا یِرِمِیِف». ایشان خود خود بهار هستند. خود جناب بهار که با شلواری به رنگ آسمان، با گل های زیبای بهاری، با کفش هــای صورتی خوش رنگ به استقبال ما می آید.

          تصویرگر: داریا زاریان کینا   

بفرمایید جناب بهار؛ قدم شــما ســر چشم ما. شما معلم گرانقدری هستید... شما به ما یاد دادید که زندگی بعد از زمســتان تمام نمی شود. شما یاد دادید همیشه شروعی هست. ما نیز شروع خواهیم شد. باید به لحظه فکر کنیم، به آسمان آبی و ابرهای کومولوس، به رنگ های زیبا و شفاف آسمان. من فریبا خانی هستم روزنامه نگار و سردبیر هفته نامه ی دوچرخه که به زودی دوســتان عزیــزم در دوچرخــه را به خدا می سپارم. در این سال ها بیشتر از هرچیز و هرکسی از شما نوجوانان عزیزم آموختم. شما که پر از امید و آرزو و انرژی هستید و باتری های ذهن های زنگ زده ی ما را شارژ کردید. از همکاران بزرگوارم در دوچرخه آموختم که با عشــق و امید به آینده ی ایران، برای کودکان و نوجوانان کار کردند. کار بــرای شــما لذت بخــش بود؛ چون شــما قدرشناس بودید. شــما قدر واژه ها را می دانستید. حاال بعد از 28سال کار در مطبوعات ایران و 21سال کار مداوم برای کــودکان و نوجوانان از دوچرخه و از همکارانم در مؤسســه ی همشهری خداحافظی می کنم. خداحافظ صفحه های زیبــای دوچرخه، خبر، خانه ی فیروزه ای، گردون، نیمکــت آخر، جزیره. خداحافــظ صفحــه ی چشــمه ها که دســت رنج شــما کودکان و نوجوانان بود. چه قدر شــعرها و تصویرگری ها، داستان ها و گزارش های شما که برای دوچرخه می نوشتید به دلم می نشست. خداحافظ شهرفرنگ، کافه دوچرخه، دماسنج و ایستگاه پر از نمایش و نمایشگاه. خداحافظ هدیه های دست ساز شــما نوجوانان، نامه های پر حرارت، یادآوری های زیبا. خداحافظ و می دانم که ســال آینده شروعی دیگر است و دوســتانم در دوچرخه حتماً صفحات زیباتر و بهتری را برای شما آماده می کنند. حاال مــا با جناب بهــار با همــان گام زدن های آرامشــان با همــان کفش هــای راحتــی که از آن گل و سوســن در آمده اســت، به سال جدید نزدیک می شــویم. بچه ها! دوچرخه را هرگز تنها نگذارید. مثل همیشــه برایش بنویســید. حالا که کاغذی نیســت، در فضای مجــازی، در تلگرام و همشــهری آنلا ین آن را بخوانید. دوچرخه و جناب بهار همیشه برای شما بهترین ها را خواسته اند. خود دوچرخه اگرچه در یک روز زمســتانی در دی ماه 1379متولد شد، اما مثل جناب بهار با کفش های راحتی صورتی، با گل و سوسن، هرپنجشنبه، بهاری برای شما به ارمغان می آورد. خوشحالم که بهترین سال های عمرم این گونه گذشــت؛ در کنار شما و دوچرخه و جناب بهار...

برگرفته ازهفته نامه ی دوچرخه

ویژه ی نوجوانان، سال بیست ودوم، شماره ی 1073( 42 الکترونیک(، پنجشنبه 26 اسفند 1400 ،14 شعبان 1443 ،17 مارس 2022