خداحافظی فریبا خانی با "دوچرخه ای ها"

                                                             

              دوچرخه و جناب بهار... فریبا خانی                                                                                           

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           

این تصویر زیبا، عکس پاهای بهار اســت. کاری از«ماشا یِرِمِیِف». ایشان خود خود بهار هستند. خود جناب بهار که با شلواری به رنگ آسمان، با گل های زیبای بهاری، با کفش هــای صورتی خوش رنگ به استقبال ما می آید.

          تصویرگر: داریا زاریان کینا   

بفرمایید جناب بهار؛ قدم شــما ســر چشم ما. شما معلم گرانقدری هستید... شما به ما یاد دادید که زندگی بعد از زمســتان تمام نمی شود. شما یاد دادید همیشه شروعی هست. ما نیز شروع خواهیم شد. باید به لحظه فکر کنیم، به آسمان آبی و ابرهای کومولوس، به رنگ های زیبا و شفاف آسمان. من فریبا خانی هستم روزنامه نگار و سردبیر هفته نامه ی دوچرخه که به زودی دوســتان عزیــزم در دوچرخــه را به خدا می سپارم. در این سال ها بیشتر از هرچیز و هرکسی از شما نوجوانان عزیزم آموختم. شما که پر از امید و آرزو و انرژی هستید و باتری های ذهن های زنگ زده ی ما را شارژ کردید. از همکاران بزرگوارم در دوچرخه آموختم که با عشــق و امید به آینده ی ایران، برای کودکان و نوجوانان کار کردند. کار بــرای شــما لذت بخــش بود؛ چون شــما قدرشناس بودید. شــما قدر واژه ها را می دانستید. حاال بعد از 28سال کار در مطبوعات ایران و 21سال کار مداوم برای کــودکان و نوجوانان از دوچرخه و از همکارانم در مؤسســه ی همشهری خداحافظی می کنم. خداحافظ صفحه های زیبــای دوچرخه، خبر، خانه ی فیروزه ای، گردون، نیمکــت آخر، جزیره. خداحافــظ صفحــه ی چشــمه ها که دســت رنج شــما کودکان و نوجوانان بود. چه قدر شــعرها و تصویرگری ها، داستان ها و گزارش های شما که برای دوچرخه می نوشتید به دلم می نشست. خداحافظ شهرفرنگ، کافه دوچرخه، دماسنج و ایستگاه پر از نمایش و نمایشگاه. خداحافظ هدیه های دست ساز شــما نوجوانان، نامه های پر حرارت، یادآوری های زیبا. خداحافظ و می دانم که ســال آینده شروعی دیگر است و دوســتانم در دوچرخه حتماً صفحات زیباتر و بهتری را برای شما آماده می کنند. حاال مــا با جناب بهــار با همــان گام زدن های آرامشــان با همــان کفش هــای راحتــی که از آن گل و سوســن در آمده اســت، به سال جدید نزدیک می شــویم. بچه ها! دوچرخه را هرگز تنها نگذارید. مثل همیشــه برایش بنویســید. حالا که کاغذی نیســت، در فضای مجــازی، در تلگرام و همشــهری آنلا ین آن را بخوانید. دوچرخه و جناب بهار همیشه برای شما بهترین ها را خواسته اند. خود دوچرخه اگرچه در یک روز زمســتانی در دی ماه 1379متولد شد، اما مثل جناب بهار با کفش های راحتی صورتی، با گل و سوسن، هرپنجشنبه، بهاری برای شما به ارمغان می آورد. خوشحالم که بهترین سال های عمرم این گونه گذشــت؛ در کنار شما و دوچرخه و جناب بهار...

برگرفته ازهفته نامه ی دوچرخه

ویژه ی نوجوانان، سال بیست ودوم، شماره ی 1073( 42 الکترونیک(، پنجشنبه 26 اسفند 1400 ،14 شعبان 1443 ،17 مارس 2022