همه ما خواهان خوشبختی فرزندانمان هستیم، ولی تا چه اندازه در این کار میتوانیم مؤثر باشیم؟
پیش از هر چیز باید گفت: انسان به شکل یک کاغذ نانوشته بهدنیا نمیآید، این که فرد تا چهقدر خوشبخت است، تا چهل درصد توسط ژنهای او آشکار میشود. به این ترتیب، برخی از کودکان استعداد بیشتری در این زمینه دارند. با این حال، ما نیز از فرزندانمان در برابر همه ناملایمات میتوانیم محافظت کنیم.
مهمترین چیز در احساس خوشبختی این است که بچه احساس کند دیگران دوستش دارند. عشق و پذیرش موجب احساس امنیت میشود.
امنیت مهمترین پایه برای خوشبختی کودک است، چه اکنون و چه در آینده.
بچه در چهارچوب این امنیت، جرأت میکند رفتارهای مختلف را آزمایش کند و این به نوبه خود برای رشد بچه ضروری است. بچه با احساس امنیت میآموزد که اگر هم اشتباهی کند، پدر و مادر، او را همچنان دوست خواهند داشت.
اما بچه تنها با حضور در یک خانوادهٔ گرم، خوشبخت نمیشود, بلکه تماس با دیگران، برای نمونه خویشاوندان، دوستان و همکلاسیها و در آینده همکاران، در این زمینه نقش مهمی دارند. رابطه متقابل و مثبت، به انسان اعتمادبهنفس بیشتری میدهد.
بنابراین ما باید این شانس و امکان را به فرزندمان بدهیم که با دیگران بتوانند رابطه برقرار کنند. همکلاسیهایشان را به خانه بیاورند و با بچههای خویشاوندان نیز در ارتباط باشند.
با این حال، خوب است که بچهها تشویق به رفتار دوستانه با دیگران شوند. البته تشویق، نه اجبار. پژوهشها نشان داده است که بچههایی که تشویق به دادن اسباببازی به بچههای دیگر میشوند، خوشبختتر از بچههایی هستند که باید به زور اسباببازی خود را در دسترس دیگران بگذارند. علت چیست؟
دلیلش این است که تشویق رابطه را محکمتر میکند، ولی اجبار خیر.
همچنان که در موارد دیگر صدق میکند در اینباره نیز پدر و مادر الگوی بچههایشان هستند. پس در عمل به فرزندتان نشان دهید نسبت به دیگران کنجکاوی سالم دارید، به نزدیکان خود وفادارید و دربارهٔ اشتباههای کوچک، بسیار سختگیر نیستید.
یک اسباببازی جالب, لباس زیبا یا چیزهایی از این دست، تا چه اندازه در خوشبختی بچهها نقش دارند؟
با وسیله میشود کودکان و همچنین بزرگسالان را موقتاً شاد کرد، ولی خوشبخت شدن چیز دیگری است. شادی یک احساس است و احساسها کموبیش پایدار نیستند. خوشبختی پایدارتر است و از راه خوب بودن با دیگران بهدست میآید.
علاقهمندی به مسائل اجتماعی را در بچه تشویق کنید. با بچههای کمی بزرگتر، درباره مسائل سیاسی گفتوگو کنید. به این ترتیب آنها یاد میگیرند با شیوهٔ تفکر دیگران آشنا شوند.
منبع: مجله روانشناسی، تاریخ ۲۰۱۹-۱۰ چاپ و انتشار در هلند
نویسنده: استیون پونت
امروزه دردنیای اطلاعات، ارتباط یکی از نیازهای مبرم انسانی است. این ارتباط از خانواده شروع شده، به حلقه دوستان می رسد و بعد با کمک رسانه های جمعی، کل جامعه و سراسر جهان را در بر می گیرد.
در واقع ارتباط فرایندی است که به واسطه آن ارتباط گر یا فرستنده از طریق یک رسانه یا مجرا پیامی را با تاثیراتی معین به گیرنده می رساند.
در معنای چله یا به زبان ترکی چیلله، روایات متنوع هستند. برخی آن را در معنای چهل روز و برخی دیگر در معنای کشیدگی، همچون «چله کمان» تعبیر کردهاند و از شب چله معنای «نهایت کشیدگی شب» را مراد کردهاند.
برخی دیگر نیز واژه چیلله را که در میان تالشها و آذریها رایج است، معادل نوک زدن جوجه به پوسته تخم و شکافتن آن دانستهاند.
معنای اخیر با خوانش اساطیری شب چله، یعنی بازگشت میترا به زمین و مداخله او در منازعه تاریکی و روشنایی به نفع دومی و تولد مهر، هم سویی دارد. به تعبیر سعدی:«صبح صادق ندمد تا شب یلدا نرود»
روایتی از ادبیات شفاهی آذربایجان، درباره مباحثه دو چله بزرگ و کوچک نیز با چنین خوانشی قرین است. مباحثه ای که با درونمایه امید همراه است.
در آذربایجان، چله شامل سه دوره است:
روزی چله بزرگ به چله کوچک میگوید:
«من سرما را آوردم و مردم را پوشیدن لباس گرم و نشستن در پای کرسیها مجبور کردم. اما با آنها بر سر مدارا بودم. تو چه خواهی کرد؟»
چله کوچک پاسخ میدهد:
«بنشین و تماشا کن که من چه خواهم کرد. دختران را بر سر چشمهها و با کاسههایی که در دست دارند و پسران را در جنگلها و با تبرهایی که در دست دارند؛ منجمد خواهم کرد!»
چله بزرگ در پاسخ به لاف زنی چله کوچک، میگوید:
«یئری، یئری، دالون یازدی، عمرون آزدی»
(یعنی: برو، برو که پشت سرت بهار و عمرت کوتاه است)
نویسنده: یاشار هدایی
منبع: ketabak.org
چکیده
از گونه های بسیار رایج ادبیات کودکان به شکل آهنگین همراه با بازی که مناسب برای گروه سنی خردسال می باشد.متل و ترانه، شعر و روایت داستانی را به یکدیگرپیوند می دهند. متل ها از وجود ادبیات شفاهی در دوران کهن خبر می دهند. در ساخت متل ادبیات و بازی با هم در آمیخته و روایتی دلنشین به وجود آورده اند.
ادامه مطلب ...
دکتر مریم جلالی: عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی
زیباییشناسی دانشی است که تعاریف و کاربردهای گسترده ای دارد و شاخههای میانرشتهای بسیاری یافتهاست؛ بررسی زیباییشناسی واژه، جایگاه واژه در متن، بافت، تصویر، مؤلفههای بلاغی از قبیل مجاز، استعاره، تشبیه، فاصله و کارکرد آن در ادبیات کودک مباحثی هستند که در حوزه زبانشناسی و دانش ادبی جای وسیعی را به خود اختصاص داده است. در این میان از منظر بررسی زبان و ادبیت به شعر خردسال نگاه شده و این بررسی به مباحث مطرح شده در باب زیبایی شناسی فلسفی ارتباطی ندارد.
شعر کودک بیان موزون و مخیل عاطفه و احساس کودکانه در قالب کلمات است. موسیقی به ادبیات شاعرانه ی خردسالان جلوه می دهد و موجبات زیبایی کلام را فراهم می سازد. در این میان عنصر تخیل نیز کمک می کند تا متن منظوم تبدیل به شعر شود؛ ارسطو نیز بر همین اعتقاد است (ارسطو، 1343). مهارت به کارگیری واژه ها، چینش آن ها در کنار یکدیگر با توجه به قوانین دستور توصیفی زبان فارسی می تواند با هدف ایجاد ریتم و آهنگ اجرا شود و با آمیغ آن با تخیل، شعری درخور ادبیات کودک آفریده شود آنسان که بتوان به ادبیتش نیز اشاره کرد.
ادامه مطلب ...